Sabah telefonun alarmı ile uyandım. Külçe gibi çökmüştüm yatağa, kalkmam gerekiyordu bir an önce ama vücudum yataktan çıkmamak için direniyordu. Dün gece uzun süre de uyumamak için direnmişti. İçimde tarifini yapamadığım bir huzursuzluk, bir telaş vardı. İnatla kalktım yataktan. Kendime gelmek için bir duşa ihtiyacım vardı. Yavaş adımlarla banyoya doğru yöneldim. Sıcak suyun beni rahatlatacağını, biraz olsun huzursuzluğumu alacağını düşünmüştüm. Uzun süre sıcak suyun altında kalmama rağmen hiçbir değişiklik olmadı. Aklımda yine Hüseyin ve onunla yapacağım görüşme vardı. Ne diyecek, ne anlatacaktım ona? Onca yılların arkadaşlığının dostluğunun ardından şimdi onu bu şekilde görmek çok zordu benim için…